Κυριακή πρωί. Ίδιος καφές, ίδια τεχνική μα η γεύση σήμερα αλλιώτικη. Ίσως φταίει η ραστώνη. Ίσως κάτι βαθύτερο. Το ραδιόφωνο είναι στους 106,7. Οι νότες κυλούν στον αέρα, κι όμως, κάτι μέσα μου δεν λέει να “κάτσει”.

Οι μουσικές πάντα με ταξίδευαν!

Μα σήμερα, μέσα στις μελωδίες, ακούγεται όλο και πιο δυνατά η φωνή του δικού μου “διαβόλου”: Ζούμε ή σέρνουμε τις ώρες μέχρι να πεθάνουμε;

Ανασαίνουμε μέσα από οθόνες, μιλάμε με αγνώστους στις άλλες άκρες του κόσμου, κι ούτε ξέρουμε το όνομα του γείτονα πίσω απ’ τον τοίχο μας.

Γίναμε ειδικοί σε όλα, αλλά δεν μάθαμε να παραδεχόμαστε ούτε τα πιο προφανή λάθη μας.

Πνιγόμαστε σε ωκεανούς πληροφορίας κι όμως αγνοούμε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Ψάχνουμε αποδείξεις για να πιστέψουμε… μα, η Πίστη ήταν πάντα η σπίθα του Θαύματος όχι το αντίστροφο.

Χανόμαστε σε “πρέπει”, σε “οφείλεις”, σε “μην ξεχάσεις” σε “τι θα πει ο κόσμος” και ξεχνάμε να ζούμε.

Οι επιστήμονες κυνηγούν τρόπους να αναστήσουν τους νεκρούς, κι εμείς αφήνουμε παιδιά να πεθαίνουν από έλλειψη νερού.

Προσευχόμαστε για αναστάσεις, μα δεν βλέπουμε τους ζωντανούς που πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μας..!

Διανύουμε το σωτήριο έτος 2025 και ο Κοινωνικός Δαρβινισμός πανηγυρίζει:

Να επιβιώσουν οι πλούσιοι, να πεθάνουν οι φτωχοί.

Να χτίσουν οι δυνατοί τις “νέες” κοινωνίες τους πάνω σε νεκρά κορμιά.

Να διαγράψουν τους αδύναμους, σαν άχρηστα δεδομένα.

Ο ίδιος σάπιος σπόρος που έθρεψε τον Ναζισμό, ο ίδιος που γέννησε τον Νεοφιλελευθερισμό.

Ο ίδιος λύκος, απλώς με άλλη προβιά. Οι ναζί μισούσαν τους φτωχούς άλλων εθνών, σήμερα οι νεοφιλελέ μισούν τους φτωχούς της δικής τους πατρίδας.

Σκοτώνουν απλώς με άλλη σειρά. Μα το αίμα πάντα ποτίζει την ίδια γη.

Ελπίζουμε;

Ναι Ελπίζουμε…

Για ένα Πάσχα που δε θα μυρίζει πια θάνατο:

- Όπου ο Ρωμανός και όλοι οι ανυπότακτοι, εκείνοι που αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι, που πλήρωσαν την ελευθερία με αίμα και μοναξιά, θα είναι επιτέλους ελεύθεροι..!

- Όπου οι εγκληματίες των Τεμπών, της Πύλου, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, του Παύλου Φύσσα, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη θα έχουν καταδικαστεί επιτέλους..!

- Όπου η Δικαιοσύνη δε θα είναι πια σκιά αλλά πυρκαγιά..!

Ελπίζουμε…

Γιατί όσο κι αν σκοτεινιάζει ο κόσμος, ένα σπίρτο αρκεί για να τον κάψει ολόκληρο..!