Οδική Ασφάλεια για τα Παιδιά (ΙΙ)
Έχουμε και εμείς (τα παιδιά σας) δικαίωμα στον δρόμο!(;)
Ο Δρόμος είναι δάσκαλος. Ο Δρόμος είναι η ελευθερία, είναι η αναμονή, είναι η κίνηση είναι η διαδρομή. Όπως όλα τα συγκλονιστικά στη ζωή, ο Δρόμος ζωντανεύει και αναπνέει όταν κάποιος τον περπατάει. Όταν κάποιος τον βλέπει σαν κάλεσμα για να περιπλανηθεί..!
Είναι όμως έτσι σήμερα;
Δυστυχώς, ένα κοινό σημείο αναφοράς και χρήσης για τους πολίτες και κυρίως για τα παιδιά, ο Δρόμος, σήμερα δεν είναι δάσκαλος! Τα στοιχεία για την χρήση του δρόμου είναι απογοητευτικά. O OHE και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σημειώνουν σε όλα τους τα πονήματα ότι τα τροχαία δυστυχήματα είναι παγκόσμιο πρόβλημα υγείας που παίρνει κάθε μέρα διαστάσεις επιδημίας.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 186.300 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από τροχαία σε όλο τον κόσμο, που αντιστοιχεί σε ένα παιδί κάθε τρία λεπτά. Χιλιάδες άλλα παιδιά τραυματίζονται σε καθημερινές συγκρούσεις.
Ο τομέας Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Οδική Ασφάλεια ανακοίνωσε ότι το 21% περίπου των ατόμων που χάνουν τη ζωή τους σε τροχαίες συγκρούσεις στην ΕΕ είναι πεζοί.
Είναι κοινός τόπος η άποψη πως στην Ελλάδα, η κυκλοφοριακή αγωγή των παιδιών βρίσκεται σε ανύπαρκτο στάδιο, τα παιδιά μας χρησιμοποιούν τον δρόμο χωρίς να γνωρίζουν πώς λειτουργεί, μιμούμενοι συμπεριφορές και πρότυπα μεγαλύτερων παιδιών και ενηλίκων. Αυτό είναι καταστροφικό και το πλέον επικίνδυνο σήμερα στο άναρχο και αφιλόξενο περιβάλλον όπου κινούνται. Η συμμετοχή των παιδιών μας στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας (ΚτΚ) η οποία ξεκινάει από την εμβρυική ηλικία, πρέπει να έχει κανόνες και λογική.
Ο Δρόμος είναι ο πρώτος δάσκαλος, αυτός που μας μαθαίνει τον κόσμο..!
Ας δούμε όμως ποιες είναι οι πρώτες προσλαμβάνουσες των παιδιών μας από την συμμετοχή τους στον δρόμο;
- Ότι είναι βρώμικος.
- Ότι είναι μέσον και όχι προορισμός.
- Ότι δεν μπορούν να κινηθούν στα πεζοδρόμια.
- Ότι δεν υπάρχουν διαβάσεις για να διασχίσουν κάθετα έναν δρόμο και όταν υπάρξει κάποια, κανείς οδηγός δεν σταματά για να περάσουν.
- Ότι οι οδηγοί οχημάτων είναι εχθροί..!
- Ότι τα φανάρια στις διασταυρώσεις έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα κλπ.
Όλα αυτά και πολλά άλλα μόνα τους και αθροιστικά, διαμορφώνουν το τοπίο και μια αρχική στάση ζωής απέναντι στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας.
Από μικρή ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν να “φοβούνται και να μισούν” τον δρόμο και δικαίως. Όμως αυτό έχει ολέθρια αποτελέσματα κατά την ενηλικίωσή τους μιας και αναπαράγουν αργότερα ως οδηγοί συμπεριφορές που έχουν ζήσει και έχουν αποτυπωθεί στο υποσυνείδητό τους.
- Ποιος όμως έχει την ευθύνη και τι μπορεί να γίνει;
Το θέμα της κυκλοφοριακής αγωγής των παιδιών, αλλά και γενικότερα όλων όσων χρησιμοποιούν τον δρόμο είναι ένα Κεφαλαιώδες ζήτημα που απασχολεί όλους όσους κινούνται, ή νομοθετούν για την Κοινωνία της Κυκλοφορίας. Οι καθ΄ έργω υπεύθυνοι για την ασφάλεια των μετακινήσεων – Εκπαιδευτές Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής – προσπαθούν χρόνια τώρα με πολλές και τεκμηριωμένες προτάσεις να “ανοίξουν” το θέμα, αλλά η ενιαία κρατική εξουσία προσπαθεί να το βάλει κάτω από το χαλί..!
Επιδοτώντας και συμμετέχοντας, ως επίσημη πολιτεία – και εξαντλώντας εκεί τις ευθύνες για δράση και νομοθέτηση συμπεριφορών και μέτρων – σε Φιέστες Οδικής Ασφάλειας, όχι μόνον δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε;) να ακουμπήσουμε το πρόβλημα, αλλά πολλές φορές το επιδεινώνουμε!
@ Άρης Ζωγράφος