Η Προτεραιότητα δεν είναι απόλυτο δικαίωμα..!
Οι δύο οδηγοί και η Κοινωνία της Κυκλοφορίας
Στοιχηθείτε όπου σας ταιριάζει!
“Γνωρίζω κάποιον οδηγό που ξέρει καλά τον κώδικα κυκλοφορίας, φρενάρει όταν πρέπει και ξέρει να χρησιμοποιεί τον κώδικα για το καλό του. Είναι μάστορης στο να πατάει γκάζι και μετά να κατεβαίνει πάλι σε μια κανονική ταχύτητα, να μην κουράζει τη μηχανή του αυτοκινήτου του κι έτσι κατορθώνει πάντα να πορεύεται προσεκτικά και τολμηρά ανάμεσα στ’ άλλα οχήματα. Ένας άλλος οδηγός που γνωρίζω χρησιμοποιεί μιαν άλλη μέθοδο. Περισσότερο από το δικό του αμάξι ενδιαφέρεται για ολάκερη την κυκλοφορία και θεωρεί τον εαυτό του ένα μικρό κομμάτι της. Δε νοιάζεται ούτε να χρησιμοποιήσει τα δικαιώματα που έχει ούτε και να προβάλει ιδιαίτερα τον εαυτό του. Οδηγεί πάντα στο ίδιο πνεύμα με τον οδηγό που πάει μπροστά του και μ’ εκείνον που έρχεται πίσω του και η μόνιμη ικανοποίησή του είναι να μπορούν να πορεύονται όλα τ’ αμάξια μαζί και οι πεζοί.”
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Η Σύγχρονη κινητικότητα στους δρόμους και τα οδικά συμβάντα είναι μια πραγματικότητα. Τα αίτια αυτών αναλύονται με πολλές θεωρίες και προσεγγίσεις.
Αφαιρώντας από την εξίσωση, για την ισορροπία του συστήματος της Οδικής Κυκλοφορίας, την αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg, η οποία θα μπορούσε να δώσει μια διαφορετική – ίσως σήμερα μη αποδεκτή – λύση σε σχέση με την συνύπαρξη. [Η αιρετικότητα, ως συνήθως δεν είναι αποδεκτή σε αρθρωμένες, με γνώμονα το κέρδος κοινωνίες. Όμως η αρχή της απροσδιοριστίας, η οποία ορίζει, ότι είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά, ούτε και θεωρητικά η θέση η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματίου, δίνει μια ολιστική λύση στην ασφαλή και βιώσιμη κινητικότητα (βλ. Η ΚτΚ ενστάσεις και παραδοχές)], καταλήγουμε στον Κ.Ο.Κ.
Σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ. λοιπόν: Παραχώρηση Προτεραιότητας είναι η υποχρέωση του οδηγού οχήματος να μην συνεχίσει ή επαναλάβει την κίνηση ή τους ελιγμούς, εάν με αυτό τον τρόπο θα ανάγκαζε τους οδηγούς των άλλων οχημάτων να μεταβάλλουν απότομα κατεύθυνση ή την ταχύτητα των οχημάτων τους (άρθρο 2).
Το θέμα της προτεραιότητας, ποιος θα περάσει δηλαδή πρώτος από ένα κοινό κυκλοφοριακό σημείο (διασταύρωση), και κατ’ επέκταση ποιος θα περάσει δεύτερος, τρίτος κ.λπ. προσπαθούν να λύσουν οι ρυθμιστικοί κανόνες οι οποίοι αποσκοπούν στην ασφαλή και εύρυθμη κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών.
Εάν δεν τηρούνται οι παρακάτω κανόνες, τότε το κοινό κυκλοφοριακό σημείο, παρουσιάζει την εικόνα που συχνά βλέπουμε σε διασταύρωση που έχουν χαλάσει οι φωτεινοί σηματοδότες…!
Πλησιάζοντας σε ένα οδικό κόμβο (διακλάδωση) πρέπει σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα να αποφασίσει ο οδηγός τι χειρισμούς θα κάνει, πώς θα περάσει τη διακλάδωση, και σε ποιόν οφείλει να παραχωρήσει προτεραιότητα.
Σύμφωνα με την πυραμίδα της προτεραιότητας, η προτεραιότητα έχει την παρακάτω ιεραρχία:
- Τροχονόμος
- Οχήματα άμεσης ανάγκης
- Φωτεινή σηματοδότηση
- Σήμανση
- Ο από δεξιά ερχόμενος.
Όμως η σύγχρονη πραγματικότητα θέλει τις διασταυρώσεις δυστυχώς ως “Ζώνες ανταγωνισμού!”
Οι κανόνες που ρυθμίζουν ποιος πρέπει να παραχωρήσει προτεραιότητα, δεν αρκούν για να αποφευχθούν διάφοροι απρόσμενοι κίνδυνοι όπως:
- Όταν υπάρχει μειωμένη ορατότητα.
- Όταν δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε με ακρίβεια την ταχύτητα και την απόσταση των οχημάτων που πλησιάζουν.
- Όταν οι συνθήκες του δρόμου έχουν επιβάλλει σε μας λαθεμένη θέση στο οδόστρωμα.
- Σε όλα αυτά υπάρχει πάντα ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ κάποιοι οδηγοί να μη σεβαστούν την προτεραιότητα ή να αλλάξουν χωρίς έλεγχο και ειδοποίηση κατεύθυνση!
- Πώς αντιδρούμε τότε;
Όπως είδαμε πιο πάνω ο ΚΟΚ ορίζει την παραχώρηση προτεραιότητας, όχι όμως και το δικαίωμα να περάσει κάποιος πρώτος.
Η προτεραιότητα δεν είναι απόλυτο δικαίωμα..!
Η αχαρακτήριστη αγανάκτηση με την οποία διεκδικούμε την προτεραιότητα, αν και πολλές φορές δεν την έχουμε, είναι καρπός του άγχους της εποχής μας… Είναι ίσως η αιτία των περισσοτέρων τροχαίων συμβάντων (ατυχημάτων και δυστυχημάτων).
Στοιχηθείτε λοιπόν όπου σας ταιριάζει..!