Archive for category: NEA

You are here: Home / NEA
mama2025.2

Η Γιορτή της Μητέρας. Το Χρόνια Πολλά που κρύβει ολόκληρη τη ζωή μας..!

11 May 2025/in /by

Η Γιορτή της Μητέρας!

Ένα “Χρόνια Πολλά” που κρύβει ολόκληρη τη ζωή μας..!

Το να μπορείς σήμερα να σηκώσεις το τηλέφωνο και να πεις ένα απλό, μα τόσο μεγάλο: “Χρόνια Πολλά, μαμά”, είναι από μόνο του ένα θαύμα. Μια ευλογία. Ίσως η πιο αυθεντική μορφή ευτυχίας που μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος..!

Γιατί πίσω από αυτό το “χρόνια πολλά” κρύβεται μια αγκαλιά που πάντα σε περιμένει, ένας κόσμος που σε δέχεται όπως είσαι, μια αγάπη χωρίς όρους!

Εγώ αυτό το θαύμα το έχασα νωρίς. Πάρα πολύ νωρίς..!

Δεν πρόλαβα καλά καλά να την αποχαιρετήσω, δεν πρόλαβα να τη θρηνήσω, να της πω ευχαριστώ. Μου έμεινε μόνο η σιωπή. Κι ένα παραμύθι…

Ένα παραμύθι που μου είπε κάποτε η θεία Μαρία. Μετά το χαμό της μάνας μου. Ίσως γιατί δεν ήξερε τι άλλο να μου πει. Ίσως γιατί ένιωθε ότι μόνο με παραμύθι θα μπορούσε να μου μιλήσει για κάτι τόσο αληθινό*.  Κι αυτό το παραμύθι μου ράγισε την καρδιά.

Μιλούσε για έναν γιο, που είχε μόνο τη μάνα του. Και μια μέρα, η κοπέλα που αγαπούσε του ζήτησε να της φέρει την καρδιά της μητέρας του. Και εκείνος, τυφλωμένος από έρωτα, της την ξερίζωσε. Κι έτρεξε να της την πάει.

Μα στον δρόμο, σκόνταψε. Κι εκεί, μέσα στο χώμα και τον πόνο, άκουσε μια φωνή να βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά που κρατούσε στα χέρια του. Μια φωνή γλυκιά, γνώριμη, στοργική. Και του είπε:

“Χτύπησες, παιδάκι μου;”

Αυτή είναι η μάνα. Μπορεί να της ξεριζώσεις την καρδιά, κι εκείνη να ανησυχεί αν χτύπησες.

Αυτή είναι η αγάπη της: αθόρυβη, απόλυτη, και παντοτινή. Ακόμα κι όταν φεύγει, μένει..!

Γι’ αυτό, αν μπορείς σήμερα να πεις “Χρόνια Πολλά, μαμά”, κάν’ το. Όχι μηχανικά. Όχι από συνήθεια ή καθήκον. Κάν’ το με όλη σου την ψυχή. Αγκάλιασέ την, κοίταξέ την στα μάτια, μίλα της όπως θα μιλούσες σε ένα θαύμα..!

Γιατί υπάρχουν και κάποια παιδιά…

Παιδιά που έχουν μεγαλώσει, που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους, που έχουν κάνει τα δικά τους παιδιά — και όμως, εκείνη τη λέξη τη λένε μόνο μέσα τους. Ψιθυριστά. Με δάκρυα..!

Σε μια σιωπηλή προσευχή, σ’ ένα άδειο δωμάτιο, σ’ έναν ουρανό που κοιτούν όταν κανείς δεν τους βλέπει.

Γιατί η μάνα, ακόμα κι όταν λείπει, είναι πάντα εκεί. Και σε προσέχει…

Γιατί η μάνα… δεν πεθαίνει..!

Αλλάζει τόπο. Μετακομίζει στη μνήμη, φωλιάζει στα βλέφαρά σου κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια.  Γίνεται ανάσα μέσα στον άνεμο, γίνεται σκιά πίσω σου τις ώρες που φοβάσαι, γίνεται η φωνή που ψιθυρίζει μέσα σου όταν όλοι οι άλλοι σωπαίνουν.

Δεν φεύγει. Δεν μπορεί να φύγει..!

Η μάνα είναι ρίζα — κι η ρίζα μένει.

Είναι αίμα — κι αυτό ποτέ δεν ξεχνά τον δρόμο του πίσω στην καρδιά!

Ακόμα κι όταν δεν τη βλέπεις, σε κοιτά.

Ακόμα κι όταν δεν την ακούς, σε φωνάζει με τρόπους που μόνο η ψυχή καταλαβαίνει. Σε ντύνει με προσευχές, σε αγκαλιάζει με αναμνήσεις, σε προσέχει…
Όχι από μακριά. Από μέσα σου. Εκεί που πάντα ήταν. Εκεί που πάντα θα είναι..!

11.5.2025

@Aris Zografos

* (Αργότερα έμαθα πως είναι ποίημα του Γάλλου ποιητή, συγγραφέα και δραματουργού Jean Richepin)

9-mai

Τι γιορτάζουμε στις 9 Μάη;

09 May 2025/in /by

Τι γιορτάζουμε λοιπόν σήμερα στις 9 Μάη;

Γιορτάζουμε τον εκκωφαντικό σεισμό της Ιστορίας! Τον κατακλυσμό που ισοπέδωσε, ισοπέδωσε τον φασισμό, τον ξέσκισε απ’ τις ρίζες του και τον έθαψε κάτω απ’ τα ερείπια της ίδιας του της θηριωδίας..!

Σήμερα γιορτάζουμε τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, το μεγαλειώδες τέλος μιας αιματοκυλισμένης επανάστασης των λαών εναντίον του τέρατος.

Της Αντιφασιστικής Νίκης που δεν ψιθυρίζει – ουρλιάζει! Που δεν εξηγείται – βιώνεται! Έκρηξη λαών, ποτάμι αίματος που παρέσυρε το τέρας του ναζισμού στην αιώνια κόλαση της ντροπής!

Σήμερα, 9 Μάη, η Ιστορία δεν γράφεται – βρυχάται..! Πυρακτωμένη, κραυγάζει μέσα από τα χαρακώματα, τις φωτιές, τις στάχτες:

Ποτέ ξανά! Είναι η μέρα που ξεχειλίζει από το κόκκινο – όχι απλά χρώμα, μα σύμβολο: του θάρρους, της αντίστασης, του δικαίου που στάζει απ’ τις σημαίες, απ’ τα μάτια των ηρώων, απ’ τις καρδιές των λαών!

Σαν σήμερα, η κόκκινη σημαία δεν κυμάτισε απλώς – καρφώθηκε σαν λόγχη στην καρδιά του φιδιού. Το σφυροδρέπανο δεν στόλισε το Ράιχσταγκ – το μετέτρεψε σε επιτύμβιο λίθο του ναζισμού. Το μελάνι της Νίκης ήταν αίμα. Το χαρτί ήταν τα κορμιά των βασανισμένων.

Ο συγγραφέας;

Μα ο λαός, με τις φλόγες στα μάτια και τη λέξη “ελευθερία για όπλο.

Ήταν 9 Μάη 1945. Μια μέρα μετά τη συνθηκολόγηση του τέρατος μπροστά στον Ζούκοφ, η Ανθρωπότητα ανασαίνει ξανά. Ο ήλιος ανατέλλει από την Ανατολή και φωτίζει τη σελίδα που γράφτηκε στη γλώσσα των μαχών, με πέννα την αντίσταση και τόλμη τον τίτλο..!

Στην προσπάθεια παραχάραξης και “αναθεώρησης” της Ιστορίας για την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης – από την ΕΕ, τους νεοναζί και τους ιμπεριαλιστές- η σημερινή μέρα, είναι η μέρα που θα τους στοιχειώνει για πάντα..!

Σήμερα είναι η μέρα που η Ιστορία σφραγίστηκε από το κόκκινο του αίματος. Από το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας..!

Η Νίκη των Λαών δεν είναι απλώς παρελθόν – είναι προειδοποίηση. Είναι υπόσχεση. Είναι φωτιά που δεν σβήνει και ψιθυρίζει με τη βροντή της:

Ο φασισμός δεν θα περάσει. Ούτε σήμερα. Ούτε ποτέ..!

@Aris Zografos

 

to-diadiktio

Ηλεκτρονικό Δ.Ε.Ε. Ξανά μανά… τα ίδια!

09 May 2025/in /by

Ηλεκτρονική διακυβέρνηση: Όταν η ευελιξία καταλήγει… ανέκδοτο

Η έννοια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί τον πολίτη: να περιορίσει τη γραφειοκρατία, να ενισχύσει τη διαφάνεια, να επιταχύνει τις διαδικασίες και –κυρίως– να διευκολύνει την επικοινωνία και τη συνεργασία μεταξύ δημόσιων φορέων και πολιτών. Ωστόσο, στην πράξη, και ειδικά στο πεδίο ευθύνης του Υπουργείου Μεταφορών, παρατηρούνται σημαντικές παρεκκλίσεις από αυτό το όραμα.

Ένα χαρακτηριστικό –και απογοητευτικό– παράδειγμα αποτελεί η διαδικασία καθορισμού ημερομηνίας εξέτασης υποψηφίων οδηγών. Μέχρι πρότινος, μέσω της υπάρχουσας ψηφιακής πλατφόρμας (booking), υπήρχε η δυνατότητα να ορίζεται η ημερομηνία εξέτασης βάσει της διαθεσιμότητας τόσο του υποψηφίου όσο και της σχολής οδήγησης. Ήταν μια πρακτική, λογική και εύχρηστη λύση.

Με την εισαγωγή της νέας πλατφόρμας,  για το ηλεκτρονικό ΔΕΕ, ωστόσο, αυτή η δυνατότητα καταργείται. Η ημερομηνία εξέτασης πλέον επιλέγεται μονομερώς –είτε από κάποιον υπάλληλο, είτε αυτόματα από το σύστημα– χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι αντικειμενικές συνθήκες και υποχρεώσεις του υποψηφίου. Αυτό το πισωγύρισμα δεν είναι απλώς αδικαιολόγητο,  είναι και δυνητικά προβληματικό.

Γιατί αποτελεί πρόβλημα αυτή η αλλαγή:

  1. Αδιαφορία για τις ανάγκες των πολιτών:  Οι υποψήφιοι οδηγοί δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Δεν είναι “χρυσόψαρα σε μια γυάλα” που απλώς περιμένουν πότε θα “ξυπνήσει” το σύστημα να τους καλέσει. Πολλοί είναι εργαζόμενοι, γονείς, φοιτητές, με καθημερινότητες φορτωμένες και προγράμματα ασφυκτικά. Πώς είναι δυνατόν να απαιτείται να παρατήσουν δουλειές, σπουδές ή οικογένεια, μόνο και μόνο επειδή κάποιος αυθαίρετα όρισε εξέταση σε μέρα και ώρα που δεν εξυπηρετεί κανέναν;

  2. Κατάργηση της συνεργασίας: Η εξέταση ενός υποψηφίου είναι διαδικασία που απαιτεί (δυστυχώς εντέχνως, για τους γνωστούς λόγους που έχουμε αναφέρει…)  συνεννόηση μεταξύ σχολής, υποψηφίου και υπηρεσίας. Η πλήρης απουσία δυνατότητας διαλόγου και επιλογής οδηγεί σε τριβές, ακυρώσεις και αναστάτωση.

  3. Ανισότητες στην πράξη: Η αδυναμία ευελιξίας πλήττει δυσανάλογα εκείνους που δεν μπορούν να “προσαρμοστούν” – ανθρώπους με βάρδιες, χαμηλό εισόδημα, ή περιορισμένη δυνατότητα μετακίνησης.

  4. Τεχνολογία χωρίς ανθρωποκεντρική λογική: Η τεχνολογία πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι να τον αποκλείει ή να τον αγνοεί. Η αυτοματοποίηση δεν είναι πανάκεια – ιδίως όταν εφαρμόζεται άκριτα και χωρίς πρόβλεψη για εξαιρέσεις και ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Αλήθεια, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης να συνεργαστούν δύο ηλεκτρονικές πλατφόρμες; Πόσο πιο περίπλοκο είναι να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα συνδυάζει τεχνική ευφυΐα με ανθρώπινη λογική, σεβασμό και ευελιξία;

Η κατάργηση μιας λειτουργικής πρακτικής, στο όνομα μιας “αναβάθμισης”, υπονομεύει την ίδια τη φιλοσοφία της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν έχει κανένα νόημα όταν εφαρμόζεται με αυταρχισμό και αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Χρειαζόμαστε τεχνολογία που να διευκολύνει τη ζωή μας – όχι να τη δυσκολεύει περισσότερο.

Γιατί τελικά, η ευελιξία δεν είναι απλώς μια επιθυμητή πολυτέλεια ή ένα προνόμιο για λίγους – είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου..!

@ArisZografos

skopeftirio_kesarianis

1η Μάη 1944, Καισαριανή – Όταν ο Θάνατος Γονάτισε Μπροστά στην Ιδέα!

01 May 2025/in , /by

Όταν ο Θάνατος Γονάτισε Μπροστά στην Ιδέα! Καισαριανή 1η Μάη 1944..!

Οι 200 εκτελεσθέντες κομμουνιστές της Καισαριανής: Μια κραυγή που δεν σώπασε ποτέ..!

Η Πρωτομαγιά του 1944 δεν ήταν απλώς μια μέρα μνήμης. Ήταν μια έκρηξη Ιστορίας, γραμμένη με αίμα. Οι 200 εκτελεσμένοι κομμουνιστές στην Καισαριανή δεν είναι απλώς ένας αριθμός. Είναι σύμβολο. Ανατριχίλα. Γροθιά. Φλόγα που καίει ακόμα στο στήθος όσων αγωνίζονται για έναν κόσμο δίκαιο, χωρίς εκμετάλλευση, απέναντι στον  φασισμό και την βαρβαρότητα!

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, κομμουνιστές και προοδευτικοί αγωνιστές δεν τιμούν τη μνήμη των 200 με θλίψη, αλλά με δέος! Με περηφάνια! Σφίγγουν τα δόντια, υψώνουν τη φωνή, κρατούν ψηλά τη σημαία που εκείνοι πότισαν με τη ζωή τους..!

Η εκτέλεση των 200 δεν ήταν μια σιωπηλή σφαγή. Ήταν πολιτική δολοφονία. Ήταν εκδίκηση. Ήταν το πιο ξεδιάντροπο μήνυμα του ναζιστικού ζόφου απέναντι στην οργανωμένη αντίσταση.

Κι όμως, αυτοί οι 200, όρθιοι στην ψυχή, μετέτρεψαν τον θάνατό τους σε κραυγή ελευθερίας..!

Ξεπέρασαν τον φόβο. Περπάτησαν προς το εκτελεστικό απόσπασμα όχι σαν πρόβατα, αλλά σαν λιοντάρια. Ήταν μια συνειδητή πράξη πολιτικής αξιοπρέπειας, ηρωισμού και αταλάντευτης καταδίκης του φασισμού.

-  Γιατί άραγε δεν αντέδρασαν; Γιατί δεν όρμησαν στους δεσμοφύλακές τους, γνωρίζοντας το αναπόφευκτο τέλος;

Το ερώτημα είναι βαθιά ανθρώπινο. Όμως η απάντηση υπερβαίνει την πεπερασμένη σάρκα, καταρρίπτει τον ίδιο τον φόβο:

Μα αυτοί δεν είχαν απλά νικήσει, είχαν θριαμβεύσει! Όχι με όπλα, όχι με σφαίρες και λόγχες, αλλά με την αταλάντευτη στάση τους, με την καθαρή τους συνείδηση.

Δεν ήταν απλώς κρατούμενοι, αλλά συνειδητοί επαναστάτες. Κάθε βήμα τους προς τον τοίχο δεν ήταν ήττα, αλλά μια σιωπηλή, πλην όμως ηχηρή πολιτική δήλωση. Αν αντιδρούσαν σπασμωδικά, θα τους παρουσίαζαν ως συνηθισμένους ταραχοποιούς και θα τους είχαν «καθαρίσει» στα μουλωχτά, πολύ νωρίτερα. Αντίθετα, προχώρησαν σιωπηλά, με μια αξιοθαύμαστη ανυποταξία, σαν άοπλοι στρατιώτες με ακλόνητη πίστη.

Ήταν δεμένοι, εξαντλημένοι, βασανισμένοι. Ωστόσο, μέσα τους παρέμεναν όρθιοι, πιο δυνατοί από ποτέ. Γνώριζαν βαθιά πως ο τόπος της εκτέλεσής τους δεν θα μετατρεπόταν απλώς σε ένα ακόμη νεκροταφείο, αλλά σε ένα ιερό προσκύνημα της Αντίστασης.

Και έτσι ακριβώς έγινε.

Δεν χρειάστηκε να υψώσουν τη φωνή. Η σιωπή τους βρόντηξε πιο εκκωφαντικά από κάθε κραυγή. Δεν επιχείρησαν να αρπάξουν τα όπλα των δημίων τους – τους είχαν ήδη αφοπλίσει με το ακατάβλητο ήθος, το απαράμιλλο θάρρος και την απόλυτη ανιδιοτέλειά τους.

Η Πρωτομαγιά εκείνη δεν άνθισε με λουλούδια. Μα ευωδίασε ελευθερία.

Όπως έγραψε ο Ναζίμ Χικμέτ:
«Ο πιο όμορφος τάφος θα ’ταν για μένα,
εκεί που έπεσαν οι διακόσιοι στην Καισαριανή.»

Εκεί που ο άνθρωπος σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε τον θάνατο στα μάτια. Εκεί που η Αντίσταση απέκτησε πρόσωπο και όνομα: Διακόσιοι.

Κι αν ακόμα αναρωτιέσαι:

- Γιατί δεν αντέδρασαν; Γιατί δεν όρμησαν;  Θυμήσου:

Αντέδρασαν με τρόπο που κάνει τον θάνατο να ντρέπεται και την Ιστορία να δακρύζει..!

Δεν παρακάλεσαν για ζωή. Την πρόσφεραν.

Η θυσία των 200 δεν είναι παρελθόν. Είναι υπόσχεση. Είναι προορισμός..! 

1η Μάη 2025

@Aris Zografos

 

metanastes

Μετανάστες | Θεατρική παράσταση

30 Apr 2025/in , /by

Αναστοχασμός για την παράσταση:
Ένα τσουνάμι που άφησε πίσω του ένα κύμα ερωτημάτων και συναισθημάτων που εξακολουθούν ακόμα να τριβελίζουν την σκέψη μου..!

Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν την “πουτάνα” τη βάρκα, μπορεί το κύμα να θεριεύει… όμως, συνεχίζουμε να τραβάμε κουπί..!  Κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στη λήθη, κόντρα στην συνήθεια..!

Χθες το βράδυ, μια παράσταση (Μετανάαααστες) άνοιξε πληγές.

Ήταν μια θεατρική κραυγή, ένα ουρλιαχτό αφύπνισης και καταγγελίας απέναντι σε μια κοινωνία που έχει μάθει να κλείνει τα μάτια και να χτίζει τείχη. Με τα ντοκουμέντα να προβάλλονται σαν φαντάσματα στον σκηνικό καμβά, οι θεατές δεν παρακολουθούν απλά, αιχμαλωτίζονται μέσα στη δίνη της μετακίνησης, της αβεβαιότητας, του φόβου.

Όχι, δεν ήταν απλά θέατρο. Ήταν κατάληψη συνείδησης. Ήταν φωτιά στα θεμέλια της νωθρής ευκολίας μας.

Μια καταιγίδα από εικόνες, σώματα, κραυγές. Ένας σπαραγμός πάνω στη σκηνή που σε χτυπούσε κατάφατσα με όλη τη δύναμη της αλήθειας:

Οι άνθρωποι ξεριζώνονται.

Τα σύνορα αιμορραγούν.

Οι πολιτικοί παζαρεύουν σάρκες.

Κι εμείς, θεατές και συνένοχοι.

Με στοιχεία που δεν σε άφηναν να πάρεις ανάσα, (πολλά από αυτά ούτε τα φανταζόσουν), με φωνές που σε τράνταζαν απ’ το κάθισμα, αυτή η παράσταση δεν σου χάιδευε τα αυτιά… σου τα έκαιγε..!

Πρέπει να τη δεις..!  Πρέπει να καείς λίγο, αν θες να αισθάνεσαι ακόμα ζωντανός.

Θυμάσαι;

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ψιθύριζε εκκωφαντικά:

“Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα…”

Κι εμείς;

Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να σώζουμε τα “κρυμμένα τιμαλφή”, τις “φωλιές νερού” μέσα στις φλόγες της σημερινής βαρβαρότητας..!

Αυτή η παράσταση είναι μια φωλιά.

Μια κλωτσιά στο στομάχι.

Μια σημαία υψωμένη μέσα στην κόλαση.  Για όσους δεν μάθαμε να χαμηλώνουμε το βλέμμα.

Για όσους ακόμα πιστεύουμε πως το να είσαι Άνθρωπος, είναι πράξη αντίστασης..!   ❤️

.
Θεατρική Παράσταση ΜΕΤΑΑΑΑΝΑΣΤΕΣ  ή “Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν τη βάρκα” του Ματέι Βιζνιέκ για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Σημείο. Ένα συγκλονιστικό θεατρικό έργο για την προσφυγική κρίση και την ευρωπαϊκή συνείδηση
…

Τροχαία Δυστυχήματα.

30 Apr 2025/in , /by
Τροχαία Δυστυχήματα. Η “ατομική ευθύνη” δεν σταματά την αιμορραγία στους δρόμους. Την κρύβει..!

Μέχρι πότε θα θρηνούμε στους δρόμους;

Τα τροχαία δυστυχήματα δεν είναι “ατυχήματα”. Είναι το απόλυτο σύμπτωμα μιας κρατικής αδιαφορίας που σκοτώνει. Είναι η απόδειξη ότι η Πολιτεία απέτυχε – και συνεχίζει να αποτυγχάνει – να προστατεύσει τις ζωές των πολιτών της.

Πόσοι ακόμα Έλληνες πρέπει να χάσουν τη ζωή τους για να σταματήσουμε να παπαγαλίζουμε ότι φταίει “ο απρόσεκτος οδηγός”;

Πόσοι νέοι άνθρωποι πρέπει να σκοτωθούν σε δρόμους-καρμανιόλες πριν αναγνωρίσουμε πως η ευθύνη δεν είναι μόνο ατομική, αλλά βαθιά συστημική;

Το τροχαίο δεν είναι “λάθος”. Είναι έγκλημα με ηθικούς αυτουργούς..!

Το τραγικό φαινόμενο των τροχαίων αποτελεί μια πολυεπίπεδη κρίση. Δεν αφορά απλώς τη συμπεριφορά των οδηγών, αλλά ξεσκεπάζει την ανεπάρκεια ενός διαλυμένου συστήματος κινητικότητας και οδικής ασφάλειας. Οι πολίτες καθημερινά ρισκάρουν τη ζωή τους σε δρόμους που μοιάζουν με ναρκοπέδια, επειδή κανείς δεν θεώρησε προτεραιότητα να τους κάνει ασφαλείς.

Η Επικίνδυνη Ρητορική της “Ατομικής Ευθύνης”

Επί δεκαετίες, το πολιτικό αφήγημα είναι προσεκτικά χτισμένο: “Το 85% των τροχαίων οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος.” Ένα βολικό ψέμα. Γιατί έτσι, η ευθύνη φορτώνεται στον οδηγό, στον πεζό, στον επιβάτη, δηλαδή σε όλους εκτός από εκείνους που νομοθετούν, χρηματοδοτούν, επιβλέπουν και αποφασίζουν.

Είναι ένα ρητορικό άλλοθι που λειτουργεί ως πλυντήριο για τις εγκληματικές ελλείψεις σε υποδομές, επιτήρηση και εκπαίδευση.

Όταν το κράτος εγκαταλείπει τους δρόμους στη μοίρα τους, όταν οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά, όταν οι πόλεις σχεδιάζονται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο πεζός, ο ποδηλάτης ή το παιδί που διασχίζει ένα στενό – τότε η “ατομική ευθύνη” δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προπέτασμα καπνού.

Ώρα να ανατινάξουμε το αφήγημα

Η επιμονή στην ατομική ευθύνη είναι ένα πολιτικό εργαλείο αποπροσανατολισμού. Ένα επικοινωνιακό κόλπο για να κρυφτεί το γεγονός ότι οι θεσμοί αποτυγχάνουν να προστατεύσουν το πολυτιμότερο αγαθό: τη ζωή. Δεν πρόκειται για μια “προσωπική υπόθεση”. Είναι μια κραυγαλέα, θεσμική αποτυχία. Όσο συνεχίζουμε να βλέπουμε τα τροχαία ως αποτέλεσμα ατομικών επιλογών, άλλο τόσο θα συνεχίσουμε να μετράμε φέρετρα.

Η αλλαγή δεν θα έρθει αν δεν δείξουμε με το δάχτυλο τους υπεύθυνους.

Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε δρόμους που δεν σκοτώνουν. Να μιλήσουμε με ονόματα. Να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από “λάθη” και “αβλεψίες”. Η οδική ασφάλεια είναι δικαίωμα και όχι πολυτέλεια. Και αν το κράτος δεν μπορεί να το εγγυηθεί, τότε είναι το ίδιο μέρος του προβλήματος…

Όλη η συνέντευξη εδώ:

@Aris Zografos

@Aris Zografos

ΔΙΒΑΝΙ Στα Λεύκτρα

30 Apr 2025/in , /by
ΔΙΒΑΝΙ: Ο Επίλογος της Λαμπρής στα Λεύκτρα..!

Χθες βράδυ, στην καρδιά της πλατείας, κόντρα στο τσουχτερό κρύο αλλά με διάθεση και πίστη, γράφτηκε ο επίλογος της Λαμπρής στα Λεύκτρα!

Ο κυκλικός χορός, αυτός ο αρχέγονος χορός εξαγνισμού, σημείο αναφοράς για τους συμμετέχοντες. Το χορευτικό του Συλλόγου έδωσε το σύνθημα, και οι συμμετέχοντες, νέοι, παλιοί, περαστικοί και μόνιμοι- ενώθηκαν σε μια ζωντανή, παλλόμενη αλυσίδα.

Το “Διβάνι” δεν είναι απλά μια συνάντηση. Είναι μια διαδρομή αναμνήσεων και αντοχής. Ένα λαϊκό δρώμενο, πυροδοτημένο από μνήμες, πίστη και μια βαθιά ανάγκη για σύνδεση.

Το σπουδαίο αυτό έθιμο, που ο Εκπολιτιστικός Επιμορφωτικός Σύλλογος Λεύκτρων αναβίωσε και μετέφερε στην πλατεία, είναι ένα κομμάτι ζωντανής ιστορίας. Ένα νήμα που ενώνει τη Βυζαντινή Ελλάδα με τα αρχαία χρόνια, και φτάνει στο σήμερα, περήφανο και άφθαρτο!

Κι όλα ξεκίνησαν από τα παιδιά που “δεν κάθονταν καλά”. Εκείνους που δεν βολεύτηκαν στη σιγουριά της αδράνειας. Που τόλμησαν να στήσουν γιορτή εκεί όπου άλλοι έβλεπαν μόνο σιωπή. Που απέδειξαν ότι ο πολιτισμός είναι πράξη ελευθερίας, πέρα από κόμματα, πέρα από μικρότητες.

Και ναι, η προσπάθεια αυτή όχι μόνο άντεξε, αλλά και άνθισε! Το “Διβάνι” σήμερα είναι ένα από τα πιο αυθεντικά και ζωντανά πασχαλινά δρώμενα της Βοιωτίας. Ένα πανηγύρι της μνήμης και της ψυχής!

Μπράβο στα ανήσυχα πνεύματα!

Μπράβο στους συνεχιστές της παράδοσης!

Μπράβο σε όσους συνεχίζουν την παράδοση, όχι σαν απολίθωμα, αλλά σαν φλόγα που τροφοδοτεί το μέλλον!

Μπράβο “στα παιδιά που δεν κάθονται καλά”..!

Μπράβο και σε όλους εσάς που δεν αφήνετε τη σκόνη να κάτσει!

Σήμερα, το “Διβάνι” στα Λεύκτρα δεν είναι απλά μια γιορτή. Είναι ένας φάρος τοπικής ταυτότητας, ένας θησαυρός λαϊκού θεάτρου, ένα ανοιχτό βιβλίο κοινοτικής μνήμης.

Μέσα του πάλλονται αξίες που ξεπερνούν τον χρόνο: η ελευθερία της έκφρασης, ο εθελοντισμός, η χαρά του γλεντιού, η δύναμη της κοινότητας, η αλήθεια της άτυπης κριτικής.

Το έθιμο εξελίσσεται, αναπνέει, γεφυρώνει εποχές. Φέρνει το παρελθόν μέσα στο παρόν, διδάσκει στις νέες γενιές το πνεύμα της συλλογικότητας, της δημιουργίας, της σύνδεσης, της ελπίδας..!

❤️
432354676342

Περιμένοντας την Ανάσταση των Ζωντανών

30 Apr 2025/in , /by
Περιμένοντας την Ανάσταση των Ζωντανών…

Κυριακή πρωί. Ίδιος καφές, ίδια τεχνική μα η γεύση σήμερα αλλιώτικη. Ίσως φταίει η ραστώνη. Ίσως κάτι βαθύτερο. Το ραδιόφωνο είναι στους 106,7. Οι νότες κυλούν στον αέρα, κι όμως, κάτι μέσα μου δεν λέει να “κάτσει”.

Οι μουσικές πάντα με ταξίδευαν!

Μα σήμερα, μέσα στις μελωδίες, ακούγεται όλο και πιο δυνατά η φωνή του δικού μου “διαβόλου”: Ζούμε ή σέρνουμε τις ώρες μέχρι να πεθάνουμε;

Ανασαίνουμε μέσα από οθόνες, μιλάμε με αγνώστους στις άλλες άκρες του κόσμου, κι ούτε ξέρουμε το όνομα του γείτονα πίσω απ’ τον τοίχο μας.

Γίναμε ειδικοί σε όλα, αλλά δεν μάθαμε να παραδεχόμαστε ούτε τα πιο προφανή λάθη μας.

Πνιγόμαστε σε ωκεανούς πληροφορίας κι όμως αγνοούμε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Ψάχνουμε αποδείξεις για να πιστέψουμε… μα, η Πίστη ήταν πάντα η σπίθα του Θαύματος όχι το αντίστροφο.

Χανόμαστε σε “πρέπει”, σε “οφείλεις”, σε “μην ξεχάσεις” σε “τι θα πει ο κόσμος” και ξεχνάμε να ζούμε.

Οι επιστήμονες κυνηγούν τρόπους να αναστήσουν τους νεκρούς, κι εμείς αφήνουμε παιδιά να πεθαίνουν από έλλειψη νερού.

Προσευχόμαστε για αναστάσεις, μα δεν βλέπουμε τους ζωντανούς που πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μας..!

Διανύουμε το σωτήριο έτος 2025 και ο Κοινωνικός Δαρβινισμός πανηγυρίζει:

Να επιβιώσουν οι πλούσιοι, να πεθάνουν οι φτωχοί.

Να χτίσουν οι δυνατοί τις “νέες” κοινωνίες τους πάνω σε νεκρά κορμιά.

Να διαγράψουν τους αδύναμους, σαν άχρηστα δεδομένα.

Ο ίδιος σάπιος σπόρος που έθρεψε τον Ναζισμό, ο ίδιος που γέννησε τον Νεοφιλελευθερισμό.

Ο ίδιος λύκος, απλώς με άλλη προβιά. Οι ναζί μισούσαν τους φτωχούς άλλων εθνών, σήμερα οι νεοφιλελέ μισούν τους φτωχούς της δικής τους πατρίδας.

Σκοτώνουν απλώς με άλλη σειρά. Μα το αίμα πάντα ποτίζει την ίδια γη.

Ελπίζουμε;

Ναι Ελπίζουμε…

Για ένα Πάσχα που δε θα μυρίζει πια θάνατο:

- Όπου ο Ρωμανός και όλοι οι ανυπότακτοι, εκείνοι που αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι, που πλήρωσαν την ελευθερία με αίμα και μοναξιά, θα είναι επιτέλους ελεύθεροι..!

- Όπου οι εγκληματίες των Τεμπών, της Πύλου, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, του Παύλου Φύσσα, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη θα έχουν καταδικαστεί επιτέλους..!

- Όπου η Δικαιοσύνη δε θα είναι πια σκιά αλλά πυρκαγιά..!

Ελπίζουμε…

Γιατί όσο κι αν σκοτεινιάζει ο κόσμος, ένα σπίρτο αρκεί για να τον κάψει ολόκληρο..!    

1714149150670

10 (+1) Συμβουλές για Μια Ασφαλή και Ξέγνοιαστη Εξόρμηση το Πάσχα!

17 Apr 2025/in , /by

10 (+1) Συμβουλές για Μια Ασφαλή και Ξέγνοιαστη Εξόρμηση το Πάσχα!

Για να φτάσεις στον προορισμό σου… και να επιστρέψεις με το ίδιο χαμόγελο!
Η πασχαλινή έξοδος πλησιάζει! Πριν γεμίσεις το πορτμπαγκάζ με όλα τα παρελκόμενα, θυμήσου αυτά τα 10 (+1) SOS tips για να απολαύσεις τη διαδρομή χωρίς απρόοπτα. Είτε είσαι στο τιμόνι, είτε συνοδηγός, είτε… πεζός, κάνε την ασφάλεια προτεραιότητά σου.
1. ️ Προγραμμάτισε έξυπνα το ταξίδι σου: Απόφυγε ώρες αιχμής, δες χάρτες, checkαρε την κίνηση και τον καιρό. Η καλή οργάνωση σώζει χρόνο και… νεύρα!
2. ️ Έλεγξε το όχημά σου για το ταξίδι: Φρένα, λάδια, λάστιχα, υαλοκαθαριστήρες, ρεζέρβα και φώτα. Μην αφήσεις τίποτα στην τύχη.
3. Μη πιάσεις τιμόνι μεθυσμένος ή κουρασμένος: Αν έχεις πιει, δώσε το κλειδί σε κάποιον νηφάλιο. Αν είσαι κουρασμένος ανέβαλε το ταξίδι για αργότερα. Μπορεί να σώσεις μια ζωή ίσως τη δική σου.
4. ⚠️ Μην τρέχεις! Όρια ταχύτητας, πινακίδες, στροφές. Όχι, δεν είσαι στο Fast & Furious. Προσαρμόσου στις συνθήκες. Θυμήσου ότι, αν ταξιδέψεις με 10 km/h μικρότερη ταχύτητα, θα φτάσεις 8 λεπτά αργότερα..!
5. ☕ Κάνε στάσεις: Κάθε 2 ώρες, ένα διάλειμμα 15 λεπτών είναι απαραίτητο. Καφές, περπάτημα, τέντωμα, καθαρό μυαλό = ασφαλέστερη οδήγηση.
6. Ζώνη ασφαλείας για όλους: Ναι, και στο πίσω κάθισμα, και σε διαδρομές “5 λεπτών”. Η ζώνη σώζει ζωές.
7. Απόσπαση = κίνδυνος: Άσε το κινητό, την playlist, το Insta. Τα stories μπορούν να περιμένουν. Η ζωή σου, όχι.
8. ↔️ Κράτα αποστάσεις 3 δευτερόλεπτα από τον μπροστινό σου: Ένα απρόβλεπτο φρενάρισμα μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Μην κολλάς στον προφυλακτήρα..!
9. ‍♂️ Οδήγησε με ψυχραιμία: Το Πάσχα δεν είναι αγώνας δρόμου. Μην τσακώνεσαι όταν οδηγείς, δώσε χώρο, δείξε σεβασμό.
10. ️ Καιρός: ο μεγάλος άγνωστος: Ομίχλη, βροχή, γλιστεροί δρόμοι; Χαμήλωσε ταχύτητα, άναψε φώτα και μείνε σε εγρήγορση.
Για Όλους τους Χρήστες του Δρόμου:
Μάτια ανοιχτά & σεβασμός παντού! Είτε περπατάς, είτε κάνεις ποδήλατο, είτε οδηγείς μηχανή: φόρα κράνος, χρησιμοποίησε διαβάσεις, μην “ξεφυτρώνεις” απ’ το πουθενά.
Η ασφάλεια είναι υπόθεση όλων μας..!
Καλή Ανάσταση..!
troxaia 2025

Ακούει κανείς; Ή θα συνεχίσουμε να μετράμε φέρετρα;

24 Mar 2025/in /by

ΘΕΜΑ: Αλήθεια, πόσο αίμα ακόμα πρέπει να χυθεί στους δρόμους;

Η Ελλάδα θρηνεί. Κάθε χρόνο, εκατοντάδες ζωές χάνονται, χιλιάδες οικογένειες διαλύονται, παιδιά μένουν ορφανά, νέοι άνθρωποι καταλήγουν ανάπηροι. Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί ένα ελαττωματικό σύστημα επιτρέπει την καθημερινή σφαγή στους δρόμους.

Αυτοί οι αριθμοί νεκρών και τραυματιών στον δρόμο, δεν είναι απρόσωπα στατιστικά. Είναι οι γείτονές μας, οι φίλοι μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας.

ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ;

Δεν υπάρχουν μόνο “κακές στιγμές” και “ατομικά λάθη”.  Υπάρχει ανικανότητα, αδιαφορία, ανυπαρξία πολιτικής βούλησης.

  • Επικίνδυνες υποδομές που σκοτώνουν.
  • Ανύπαρκτος έλεγχος που επιτρέπει την ασυδοσία.
  • Ποινές χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα που αφήνουν τους παραβάτες ατιμώρητους
  • Οδική εκπαίδευση ανύπαρκτη και ξεπερασμένη.

ΩΣ ΕΔΩ!

Δεν αντέχουμε άλλες υποσχέσεις, άλλες καθυστερήσεις, άλλη ανευθυνότητα. Δεν ανεχόμαστε άλλο Πάμε και όπου βγει..!

Ως Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης (ΠΣΕΟ), έχουμε υποβάλει στην πολιτεία τρία ολοκληρωμένα σχέδια για την Οδική Ασφάλεια, τα οποία έχουμε επίσης θέσει υπόψη του δημόσιου διαλόγου:

  1. Άμεσο πρόγραμμα 5 σημείων για να σταματήσει το μακελειό ΤΩΡΑ.
  2. Μεσοπρόθεσμο σχέδιο για πραγματική, δομική αλλαγή στη σύγχρονη κινητικότητα
  3. Μακροπρόθεσμο όραμα για μια νέα κουλτούρα οδικής ασφάλειας.

Ζητάμε αυτιά να ακούσουν και πολιτική βούληση να νομοθετήσει..!

Δεν αντέχουμε άλλη αδράνεια, δεν δεχόμαστε άλλες δικαιολογίες. Η οδική ασφάλεια είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και απαιτούνται λύσεις ΤΩΡΑ!

Για τον ΠΣΕΟ
Άρης Ζωγράφος
Λευτέρης Μιχελάκης

Σύμβουλοι Οδ. Ασφάλειας Σ.Α.Μ.Μ.Ε. Οδηγώντας με το Μέλλον VIP drivers Eco Driving Training Safe Drive ® Concept Πιστοποιητικό Π.Ε.Ι. Zografos Blogs

Δίκτυο Σχολών Οδήγησης ΖΩΓΡΑΦΟΣ - info@zografos.com

Copyright© 1995-2013 Zografos P.C. ™ | Designed by horizon.gr ™